Η φιλανθρωπία και ο
κοινωνικός
ακτιβισμός, έννοιες με κοινωνική και ιστορική συνάφεια, έχουν ως
κοινή συνισταμένη την ανθρώπινη ενεργητικότητα, τον εθελοντισμό, την προσφορά
και την αλληλεγγύη προς τον χειμαζόμενο συνάνθρωπο (π.χ. συσσίτια), το πρακτικό
ενδιαφέρον για τη προστασία του περιβάλλοντος (π.χ. αναδασώσεις λόγω πυρκαγιάς,
αναπλάσεις υποβαθμισμένων περιοχών, καθαρισμός κοινοχρήστων χώρων, ανακύκλωση
μεταλλικών ειδών, απειλούμενα είδη ζωικού ή φυτικού βασιλείου κ.α.), την
πρόληψη και την προαγωγή της υγείας (π.χ. κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία), την επι-μόρφωση
(π.χ. κοινωνικά μαθητικά φροντιστήρια, ενημέρωση-ευαισθητοποίηση ευρέος κοινού
μέσω διαλέξεων, έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου για σοβαρά κοινωνικά νοσήματα όπως
λοίμωξη HIV , νόσο
Alzheimer ή προστασία
ευπαθών ομάδων πληθυσμού -ΑΜΕΑ).
Ο κοινωνικός ακτιβισμός εμφορείται αφενός από ρεαλιστική
σκέψη αφετέρου από εθελοντική δράση ενός συνόλου πρωτοβουλιών ανακούφισης αλλά και
εγρήγορσης-παρότρυνσης προς αυτεξούσιες
ενέργειες συνειδητοποίησης του ρόλου ΌΛΩΝ
των εμπλεκομένων. Ως λογική παρέμβασης o κ.α. οριοθετείται έναντι μικρο-κομματικών
«εισοδισμών» ή ευκαιριακών συμπλεύσεων. Εκεί που η κρατική γραφειοκρατία παρακωλύει
τη δημιουργικότητα και την πρωτοβουλία, η κοινωνία ενεργών πολιτών μπορεί να
δράσει και να φέρει αλλαγή και καινοτομία στα πλαίσια προώθησης μιας
ουσιαστικής συμμετοχικής Δημοκρατίας._
Στοιχεία από ιστοσελίδα : Social Activism Αθηνών
