Περί κατάθλιψης... Α΄ Μέρος

Η κατάθλιψη δεν είναι απλά η κακή διάθεση. Δεν είναι αυτό που λέμε «είμαι στις μαύρες μου» ή «είμαι πεσμένος», που έχει ξεκάθαρη αιτία. Είναι ένα επίμονο αίσθημα θλίψης, απογοήτευσης και ανημπόριας. 

Είναι πολύ πιο σοβαρό και βαθύ από μια απλή στενοχώρια, δεν επηρεάζεται ακόμη και από ευχάριστα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω από το άτομο, εμποδίζει την κανονική συνήθη λειτουργικότητά του και επιμένει για αρκετές εβδομάδες ή και μήνες ή και χρόνια.

Παρουσιάζει πολλά συμπτώματα, αλλά το πιο συχνό είναι ένα έντονο αίσθημα θλίψης και η απώλεια του ενδιαφέροντος ή της ευχαρίστησης για κάθε δραστηριότητα. Άλλα συμπτώματα ειναι τα εξής:

• μεταβολές της όρεξης (απώλεια ή αύξηση βάρους)
• αϋπνία ή υπερυπνία
• απώλεια ενεργητικότητας ή αυξημένη κόπωση
• ανησυχία ή ευερεθιστότητα
• αίσθημα αδικαιολόγητης ενοχής
• δυσκολία συγκέντρωσης ή λήψης αποφάσεων 
• σκέψεις αυτοκαταστροφής...

Το φάσμα των καταθλιπτικών διαταραχών διαμορφώνεται από αρκετούς παράγοντες. Οι πιο συχνοί είναι οι νευροενδοκρινικές διαταραχές, το οικογενειακό περιβάλλον και η κληρονομικότητα, τα ψυχοτραυματικά γεγονότα ζωής και ειδικά αυτά που συνέβησαν στην παιδική ηλικία, οι προδιαθεσικές καταστάσεις, διάφορα σωματικά νοσήματα όπως είναι η δυσλειτουργία του θυρεοειδή, λήψη φαρμακολογικών ή ψυχοδραστικών ουσιών καθώς και σημαντικοί ψυχοπαθολογικοί παράγοντες.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, εκτιμά πως κάθε χρόνο πάνω από 19.000.000 άνθρωποι εμφανίζουν κατάθλιψη. 

Η κατάθλιψη παρατηρείται σε άτομα όλων των ηλικιών, κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων, φυλών και μορφωτικών επιπέδων, που αν δεν τύχει θεραπείας (φαρμακολογικής ή/και ψυχοθεραπευτικής) θα  έχει κακή πρόγνωση.

Η Ατομική ή/και η Ομαδική Ψυχοθεραπεία αποτελούν το αναγκαίο εποικοδόμημα αυτογνωσίας στη θεραπευτική αντιμετώπιση των καταθλιπτικών διαταραχών .

Ο στωϊκός φιλόσοφος ΣΕΝΕΚΑΣ τονίζει: «Μερικές φορές, χωρίς κανένα εμφανές σημείο να προλέγει κάτι κακό, η ψυχή πλάθει λανθασμένες εικόνες. Είτε παρερμηνεύει τη σημασία μιας διφορούμενης λέξης· είτε φαντάζεται το θυμό ενός ανθρώπου, που πρόσβαλε, μεγαλύτερο από την πραγματικότητα και σκέφτεται όχι το αληθινό μέγεθος του θυμού, αλλά τη δύναμη εκδίκησης του οργισμένου».