Περί Ανοιών - Α΄ Μέρος

Μέχρι τις αρχές του αιώνα μας , οι άνθρωποι πίστευαν ότι η περίεργη συμπεριφορά που συνοδεύει τη νόσο του Alzheimer ήταν η φυσική εξέλιξη του γήρατος . Ο Γερμανός γιατρός Alois Alzheimer ήταν ο πρώτος που πίστεψε ότι οι περίεργες συμπεριφορές είναι εκδηλώσεις ασθένειας. Οι υποψίες του  επιβεβαιώθηκαν το 1908 όταν έκανε νεκροψία εγκεφάλου σε μια ασθενή του με άνοια όπου ανακάλυψε χαρακτηριστικές βλάβες  ως συνέπεια νόσου του εγκεφάλου.

Η άνοια εμφανίζεται ως αποτέλεσμα μιας εξελισσόμενης ασθένειας, η οποία καταστρέφει προοδευτικά τα κύτταρα του εγκεφάλου.

Το κυρίαρχο σύμπτωμα της νόσου είναι η σταδιακή μείωση των νοητικών ικανοτήτων που οδηγεί τον ασθενή σε πλήρη αποδιοργάνωση της ζωής  και της προσωπικότητας του.

Τα πρώτα σημάδια που ίσως αντιληφθεί η οικογένεια είναι δυσκολία να θυμηθεί πρόσφατα γεγονότα και να διεκπεραιώσει καθημερινές εργασίες ρουτίνας . Το άτομο μπορεί, επίσης, να παρουσιάζει σύγχυση, αλλαγή προσωπικότητας ή συμπεριφοράς, περιορισμένη κρίση, δυσκολία στην ανεύρεση των κατάλληλων λέξεων, στην ολοκλήρωση των σκέψεων ή στο να ακολουθεί οδηγίες.

Η νόσος Alzheimer επηρεάζει τις περιοχές του εγκεφάλου που ελέγχουν τη σκέψη, τη μνήμη και τη γλώσσα. Η έναρξη της νόσου είναι σταδιακή και η επιδείνωση της υγείας του ατόμου είναι συνήθως αργή.

Ποιος έχει πιθανότητα να προσβληθεί;

H νόσος Alzheimer επηρεάζει όλες τις πληθυσμιακές ομάδες, ανεξάρτητα από κοινωνική τάξη, φύλο, φυλή ή γεωγραφικό χώρο και, παρότι εμφανίζεται συνήθως σε άτομα τρίτης ηλικίας, εντούτοις μπορεί να εμφανιστεί και σε μικρότερης ηλικίας άτομα. Ωστόσο, υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι τα άτομα με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο κινδυνεύουν λιγότερο απ’ αυτά με χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο.