Οι προηγούμενες δεκαετίες χαρακτηρίστηκαν από ραγδαίες μεταβολές στο εργασιακό περιβάλλον: από τη βιομηχανική παραγωγή στην παροχή υπηρεσιών, από την παραδοσιακή τεχνολογία στην χρήση των υπολογιστών, την αυτοματοποίηση και στην εφαρμογή εξελιγμένων συστημάτων επικοινωνίας, από τις τοπικές αγορές στην παγκόσμια αγορά, από την αναζήτηση της ποσότητας στην αναζήτηση της ποιότητας, από τις εθνικές εταιρίες στις πολυεθνικές. Αυτού του είδους οι αλλαγές ασκούν σημαντική επιρροή στην ταυτότητα του εργαζόμενου, στα κίνητρα εργασίας, στην αφοσίωση στο επάγγελμα, στην εργασιακή συμπεριφορά και στη γενικότερη απόδοση του ατόμου.
Γενικά, το άγχος αποτελεί φυσιολογική αντίδραση κάθε έμβιου όντος, εφόσον συνδέεται με την επιβίωσή του. Πηγάζει από την αλληλεπίδραση ατόμου και περιβάλλοντος και μπορεί, με απλά λόγια, να οριστεί ως η πίεση που ασκεί το περιβάλλον στο άτομο. Θεωρείται δε παθολογικό, εάν δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή λειτουργικότητα του ατόμου, στην επίτευξη επιθυμητών στόχων και στη συναισθηματική του ηρεμία. Επιπλέον, η πίεση αυτή έχει υποκειμενικό χαρακτήρα, δηλαδή οι ίδιες συνθήκες μπορούν να αποτελούν πηγές άγχους για κάποια άτομα, ενώ για άλλα όχι. Το επαγγελματικό άγχος, πιο ειδικά, μπορεί να ταυτιστεί με την κατάσταση εκείνη, κατά την οποία συσσωρεύονται αγχογόνες συνθήκες που σχετίζονται με την εργασία ή το άγχος που συνδέεται με μια συγκεκριμένη εργασιακή πραγματικότητα (π.χ την αλλαγή εργασίας ή μια νέα θέση).
